Αυτό το Πάσχα δεν είναι σαν τα άλλα…

Το φετινό Πάσχα σίγουρα δεν είναι σαν τα προηγούμενα ή τουλάχιστον δεν μοιάζει σε τίποτα με τα προηγούμενα. Ζούμε σε καραντίνα. Τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι η ανησυχία, το στρες και η αβεβαιότητα. Αβεβαιότητα για το τι μας ξημερώνει αύριο. Αν μας έλεγε κάποιος τρεις μήνες πριν ότι δεν θα μπορούσαμε να βγούμε από το σπίτι χωρίς να στείλουμε sms θα του λέγαμε απλά είσαι "τρελός". Η πραγματικότητα όμως ξεπερνά τη φαντασία.

Τέτοιες μέρες τα προηγούμενα χρόνια όλοι τρέχαμε να κάνουμε τις ετοιμασίες για την Ανάσταση, οι δρόμοι ήταν γεμάτοι και οι τελευταίοι που είχαν μείνει στην πόλη αδημονούσαν να φύγουν για να επισκεφτούν τους αγαπημένους τους στις ιδιαίτερες πατρίδες τους και να γιορτάσουν όλοι μαζί.

Όλοι οι νονοί ψάχναμε να βρούμε τα τέλεια δώρα για τα βαφτιστήρια μας που πάντα, ακόμη και στην καραντίνα, αδημονούν για τη λαμπάδα τους. Όμως φέτος δεν είχαμε την πολυτέλεια ως νονοί να απολαύσουμε αυτή τη διαδικασία αλλά ούτε να δούμε τα βαφτιστήρια μας από κοντά. Τα δώρα τα στείλαμε με μεταφορικές. Δεν είδαμε το γέλιο τους τη στιγμή που τα άνοιξαν. Γλυκόπικρη αίσθηση.

Οι καμπάνες δεν χτυπούν. Όλοι γιορτάζουμε βουβά. Είναι σαν να κουβαλάμε φέτος το δικό μας σταυρό και να ζούμε το δικό μας δράμα. Μπορεί η θυσία μας να είναι μικρή για το κοινό καλό αλλά δεν παύει να είναι θυσία.

Θυσιάζουμε την ανθρώπινη επαφή. Θα μου πείτε ότι έχουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που μας φέρνουν κοντά όμως ούτε αυτά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη διαπροσωπική επαφή, την αγκαλιά και όλα τα συναισθήματα χαράς που νιώθουμε όταν βλέπουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Θυσιάζουμε τις απλές μας ελευθερίες. Να πάμε στη θάλασσα. Να περπατήσουμε σε μια άλλη γειτονιά. Να πάμε μια εκδρομή. Να επισκεφτούμε τους αγαπημένους μας.

Θυσιάζουμε μια άνοιξη. Την άνοιξη που τη βλέπουμε από το μπαλκόνι μας να περνά και εμείς απλά την παρατηρούμε. Περιποιούμαστε τα λουλούδια μας όσο περισσότερο μπορούμε γιατί δεν μπορούμε να χαρούμε τη φύση. Προσπαθούμε να φτιάξουμε τη δική μας άνοιξη.  Και μέσα μας όλοι ευχόμαστε να ήμασταν σε μια παραλία και να μας χάιδευαν οι ακτίνες του ήλιου τα μαλλιά.

Όμως όλα αυτά έχουν ένα σκοπό, να μην θυσιάσουμε ούτε μια ανθρώπινη ζωή. Και αυτός ο σκοπός είναι ιερός. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να μας επηρεάζει η καραντίνα ας μη γελιόμαστε δεν είναι κάτι το οποίο έχουμε μάθει, είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Όλο αυτό που συμβαίνει δεν είναι ευλογία ή τύχη σε καμία περίπτωση. Μπορεί όμως να είναι μια ευκαιρία να δούμε τι είναι τελικά σημαντικό στη ζωή μας.

Και σίγουρα δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την υγεία μας, τη σωματική και την ψυχική! Αν χάνετε καμιά φορά το κουράγιο σας να θυμάστε ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτό και έχουμε έναν ιερό σκοπό. Σύντομα θα βγούμε έξω και θα απολαύσουμε όλα όσα μας λείπουν, και μην ξεχνάτε τα όνειρα δεν μπορεί να μας τα στερήσει κανείς. Είναι στο χέρι μας να κάνουμε το φετινό Πάσχα ξεχωριστό!

Εύχομαι σε όλους ολόψυχα Καλή Ανάσταση!